Ni estas fremduloj

de insul'

al insulo.

Tamen tagmeze, kiam la mar'

ĝislite altiĝas

kaj la pasinto

kiel akvo subŝipa

miajn kalkanojn alkuras

kaj la mortaj markreskaĵoj

iĝas oraj arboj surborde

tiam ne plu nin eltenas la retoj

de rememoroj

ni elglitas eksteren

kaj la fiksindikitaj fiŝistaj marpadoj

kaj la mapoj de l'profundaĵoj

ne plu validas

por ni.

Elgermanigis MK