Blankaj kurtenoj, lumantaj veloj

sur mia fenestro

ĉe Hudson

en la deka hoteletaĝo

hele sunŝvelaj kaj marvente flirtantaj

Promeso, ekveturo

hejmen

por renkonti min mem

Ekveturo senpeza

kiam la koro forbruligis la korpon

velo tiom malpeza

surper la blua disforo

la ĉambro ŝipiras

sed la maro estas plugkampe dislimigita.

Elgermanigis MK