Mi longe dubis ĉu havas valoron resti en Esperantio. Mi ne kutimis al neŭtrala movado kaj nur agadis en SAT. Nun mi partoprenis kongreson sen streĉo, sen devigoj, sen plendoj, sen kritikoj, sed kun homoj inter homoj, ĉiuj kun siaj specifaj kutimoj kaj moroj, kun siaj pensoj kaj opinioj kaj tion en plena respekto por la opinio de aliaj. Mi iĝis fin-fine Esperantisto en Edinburgo

Kara amiko Jakvo ! Vi diris al mi ĝojon per eblo spekti la filmeton. Videbla estas partoj, minutoj pri la agrabla etoso kaj belega ĉirkaŭaĵo de tien el Edinburgo. Dankon.

Dankon por viaj vortoj amiko. Mi volas viziti pli de tiuj kongresoj kie regas vera amika etoso.