Proksimiĝas 74 datreveno unua ekzilito poloj al Siberio.Tio okazis 10n de februaro 1940 j, kaj poste jam okazis sekvontajn : 13.04.1940 j, 20.06.1940 j kaj 21.061941j. Senkulpaj homoj estis forpelitaj nokte el siaj propraj, familiaj domoj Pri tiu ĉi tragedio de pola nacio, kiu preparis Rusa Registaro por nia popolo,hodiaŭ scias nur tre malmulta nombro da homoj en la mondo aŭ scias nenion. Mankas artikoloj, historiaj lecionoj en lernejoj disaŭdigoj en multimedioj. Por nyne vivantaj avero ŝajnas ne grava, ne valora por konservi en memoro, ili ne volas scii, kio signifas infero de malsateco, malvarmeco, diversaj malsanoj sen vestoĵ kaj ŝuoj dum katorga sklave malfacila tuttaga laboro. Kelkaj milionoj da homoj estis verdiktitaj al malrapida, progresiva morto.En tiu ĉi situacio egzistas poetino Anna Rudawcowa kune kun du infanoj.Ne kredebla estas afero de kie ŝi prnis potencon por travivi ses jaran ekziliton kaj prezervi siajn infanojn.
Krom tio, ŝi scipovas trovi tempon krei versojn.
Nun jam kelkaj versojn estis tradukitaj en Esperanto.


FAJREROJ
Se miraklo min igos poeto
kaj rimon igos frukto matura,
mi prenos plumon el vost’ de kometo
kaj ĝin mi trempos en nokton bluan.
Kaj sur foliar’ de printempa ĝardeno
kaj sur foliar de arbaroj aŭtunaj
mi skribos de maten’ ĝis mateno
per mia elkora sang’ flua !
Se miraklo min igos poeto,
mi komencos vojaĝon en ĉielo.
Mi elpafos la verson- raketon
ĝis la plej malproksima el steloj.
Kaj, se kreskos al mi la flugiloj
kaj malfermiĝos facile je vento,
en nuboj mi festos per scintiloj
el ŝaŭmanta aer-torento.
Kaj, se la miraklo ne alvenos
se rimo-sparkoj ne ekbrulos,
mi ĝuos printempajn ĝardenojn
kaj arbarojn aŭtunajn sub suno.
Mi vagos ie en bluo de l’ ĉielo
for de homoj, de l’ tero lontana,
min nutros la sun’ varma kiel mielo,
min nutros la lun’-lakto malvarma.

Esperatigis Edward Jaśkiewicz



Al Gefratoj

Nin sort’ malbona ĵetis kun hororo
En kazaĥiajn stepojn por vagad’,
Al ni kaŭzante krom vundita koro
Suferon longan kun vivo-degrad’.
Per trajn’ fantoma nin veturiganta
Trans la riveroj, forstoj, siberia zon’.
For de Patrio ne plu ridetanta
Veturis orfe ni al ĉi prizon’.
Per plektiĝantaj reloj arĝentbrilaj,
Dentradoj ŝtalaj de la trajno ĉi
La ekzilintojn senkulpajn, trankvilajn
Oni direktis nun al. Siberi”.
Venas larmoj viaj! Eĉ konfeso ĉia
Ho,vi Gefratoj sen Patrio nun
Trapasos nokto ku rezultoj ĝiaj,
Kaj sur Patrio rebrilas lasun’!

Pole verkis: Anna Rudawcowa
En Siberio. En la jaro 1940
Esperantigis: Edward Jaśkiewicz
11-an de junio en la jaro 2012