Ne restas engrupe.
Ne kunvenas multnombre.
Ne partoprenas amase.
Ne celebras pompe.
Ne eltiras el si
korusan voĉon.
Anoncas nenion al.
Ne konstatas nome de.
En lia ĉeesto oni ne diskutas:
kiu estas por kaj kiu estas kontraŭ,
dankon, mi ne vidas.
Mankas lia kapo,
kie estas kap’ ĉe kapo,
kie paŝ’ kunpaŝe, brak’ĉe brako
antaŭen al celo
kun flugfoli’ enpoŝe
kaj kun bier-botelo.
Kie, nur komence
bukolike, amike,
ĉar baldaŭ unu trupo
kun alia grupo
miksiĝos; kiu scias,
kies estas , nu kies
ĉi floroj, kaj ŝtonoj,
ĉi vivuoj kaj bastonoj.
Nemenciita.
Nespektinda.
Dungito de la Urba Purigejo
pal- mateniĝe,
el loko de evento
kunmetas, forportas, enĵetas ĉareten,
ĉion, kio alnajlita al duonvivaj arboj,
kio distretita en herbej’ senforta.
Disŝiritaj tolstrioj,
rompitaj boteloj
bruligitaj pupoj,
prironĝitaj ostoj
rozarioj, fajfiloj kaj prezervativoj.
Iam li trovis kaĝon de kolomboj.
Li kunprenis ĝin
kaj tenas, por ke
ĝi restu malplena.
Tradukis el la pola – Helena
Originala versio ( Wersja oryginalna)
Ktoś kogo obserwuję
Od pewnego czasu
Nie przebywa gromadnie.
Nie zbiera się tłumnie.
Nie uczęszcza masowo.
Nie obchodzi hucznie.
Nie wydobywa z siebie
głosu chóralnego.
Nie oświadcza wszem wobec.
Nie stwierdza w imieniu.
Nie w jego obecności
to rozpytywanie –
kto jest za, a kto przeciw,
dziękuję, nie widzę.
Brakuje jego głowy,
gdzie głowa przy głowie,
gdzie krok w krok, ramię w ramię
i naprzód do celu
z ulotkami w kieszeniach
i z produktem z chmielu.
Gdzie tylko na początku
sielsko i anielsko,
bo wkrótce jedna rzesza
z drugą się pomiesza
i nie będzie wiadomo,
czyje są, ach, czyje
te kamienie i kwiaty,
vivaty i kije.
Niewzmiankowany.
Niespektakularny.
Jest zatrudniony w Oczyszczalni Miasta.
O bladym świcie,
z miejsca, gdzie się działo,
zgarnia, wynosi, do przyczepy wrzuca,
co hakami przybite do półżywych drzew,
co rozdeptane w umęczonej trawie.
Podarte transparenty,
rozbite butelki,
spalone kukły,
obgryzione kości,
różańce, gwizdki i prezerwatywy.
Raz znalazł w krzakach klatkę po gołębiach.
Zabrał ją sobie
i po to ją ma,
żeby stała pusta
Ne kunvenas multnombre.
Ne partoprenas amase.
Ne celebras pompe.
Ne eltiras el si
korusan voĉon.
Anoncas nenion al.
Ne konstatas nome de.
En lia ĉeesto oni ne diskutas:
kiu estas por kaj kiu estas kontraŭ,
dankon, mi ne vidas.
Mankas lia kapo,
kie estas kap’ ĉe kapo,
kie paŝ’ kunpaŝe, brak’ĉe brako
antaŭen al celo
kun flugfoli’ enpoŝe
kaj kun bier-botelo.
Kie, nur komence
bukolike, amike,
ĉar baldaŭ unu trupo
kun alia grupo
miksiĝos; kiu scias,
kies estas , nu kies
ĉi floroj, kaj ŝtonoj,
ĉi vivuoj kaj bastonoj.
Nemenciita.
Nespektinda.
Dungito de la Urba Purigejo
pal- mateniĝe,
el loko de evento
kunmetas, forportas, enĵetas ĉareten,
ĉion, kio alnajlita al duonvivaj arboj,
kio distretita en herbej’ senforta.
Disŝiritaj tolstrioj,
rompitaj boteloj
bruligitaj pupoj,
prironĝitaj ostoj
rozarioj, fajfiloj kaj prezervativoj.
Iam li trovis kaĝon de kolomboj.
Li kunprenis ĝin
kaj tenas, por ke
ĝi restu malplena.
Tradukis el la pola – Helena
Originala versio ( Wersja oryginalna)
Ktoś kogo obserwuję
Od pewnego czasu
Nie przebywa gromadnie.
Nie zbiera się tłumnie.
Nie uczęszcza masowo.
Nie obchodzi hucznie.
Nie wydobywa z siebie
głosu chóralnego.
Nie oświadcza wszem wobec.
Nie stwierdza w imieniu.
Nie w jego obecności
to rozpytywanie –
kto jest za, a kto przeciw,
dziękuję, nie widzę.
Brakuje jego głowy,
gdzie głowa przy głowie,
gdzie krok w krok, ramię w ramię
i naprzód do celu
z ulotkami w kieszeniach
i z produktem z chmielu.
Gdzie tylko na początku
sielsko i anielsko,
bo wkrótce jedna rzesza
z drugą się pomiesza
i nie będzie wiadomo,
czyje są, ach, czyje
te kamienie i kwiaty,
vivaty i kije.
Niewzmiankowany.
Niespektakularny.
Jest zatrudniony w Oczyszczalni Miasta.
O bladym świcie,
z miejsca, gdzie się działo,
zgarnia, wynosi, do przyczepy wrzuca,
co hakami przybite do półżywych drzew,
co rozdeptane w umęczonej trawie.
Podarte transparenty,
rozbite butelki,
spalone kukły,
obgryzione kości,
różańce, gwizdki i prezerwatywy.
Raz znalazł w krzakach klatkę po gołębiach.
Zabrał ją sobie
i po to ją ma,
żeby stała pusta
9 comments
Helena Tylipska said:
Helena Tylipska said:
Helena Tylipska said:
Plaĉas ankaŭ al mi la temo tiel simpla kaj tiel tutmonda.
Helena Tylipska said:
Hans-Georg Kaiser said:
Helena Tylipska said:
Hans-Georg Kaiser said:
Krome, ĉu vi jam scias tion? Joseph Roth, de mi tre ŝatata verkisto, verkis tutan libron pri neceseja viro: "La ribelo", bonega libro, kiu montras, kiel tia viro kia la supra fine fariĝas ribelulo. Mia frato tradukis la romanon sub la pseŭdonomo: Tarsen Regis. SAT-broŝurservo vendas ĝin. Tiu libro por mia evoluo estis tre grava. Ni ja sentis nin kiel junuloj kiel la necesejviroj de GDR, jen la parenceco al via tradukita poemo... Unue ni lernis en tiu libro de Roth, ke ankaŭ tia viro estas homo, ke li sentas kiel ni, ke li havas honoron kaj decon, ke li estas fakte nia frato. Tiam ni lernis el tiu libro, ke ne sufiĉas esti honesta, en nia tempo necesas ankaŭ fariĝi ribelulo, tio kondukis nin poste al B.Traven, sed unu el la unuaj libroj, kiuj profunde skuis je mia obtuza dormo en la mondo estis tiu libro de Roth, antaŭe jam la libroj de Jack London. 'Tiel tio iras'...dirus la heroo el la romano "Buĉkorto 5". de Vonnegut.
Do, via poemtraduko vere vekas memorojn en mi....
Helena Tylipska said:
dankon pro informo pri libro de Roth, mi prizorgos legi ĝin.
Mi estas kontenta aŭdi ke ene de poemoj de W.SZ, estas ne nur mi kiu retrovas min. :-)
Hans-Georg Kaiser said:
karapacopanoramo.blogspot.de/2012/07/w-szymborska-iu-kiun-mi-observas-ek-de.html
Nu, vi ja scias, ke ŝi estas tre ŝatata en sia hejmlando kaj ne forgesita. Kio min ravas je ŝi, estas, ke ŝi skribis kvazaŭ ŝi ne estus fama. Ŝia famo ne koruptis ŝin. Tio estas vere rimarkinda, kaj mi ankaŭ pensas. ke ŝi estas tre moderna eksterodinara poetino, eble tial oni plu legas ŝin. Konsentite, eksperto pri tiu afero mi ne estas... Viroj kutime subtaksas poezion de poetinoj, sed mi ne, mi preferas tiun de inoj en multaj kazoj, ili estas ofte pli "normalaj" ne tiom elitecaj, almenaŭ ĝenerale. Szymborska estas ĉiam leginda, ŝi fuŝis ŝajne neniam, eble neniam mensogis sentojn, kiujn ŝi ne havas, kaj ŝi ankaŭ trairis la socialismon sen kurbiĝi tro ĉe tio. Tion multaj aliaj poetoj ne povas aserti, almenaŭ ne en GDR. En la socialisma Pollando la situacio eble estis iom pli bona ol ĉe ni, ni havis multajn menosgantojn, kiuj asertis esti poetoj, kaj tamen nur servis al perfida sistemo. Poeto sen humana sinteno, sen homa vizaĝo, sen rekta sinteno por mi ne estas poeto, sed la malo.