Fratoj homaj tiom forlasitaj

la lumo kiu gvidis ne plu gvidas

ni as personoj – vi diras – ne merkatoj

tiu certe ne estas tempo de poezio

mi volus porti al vi aliajn mesaĝojn

kun pano kaj vino kaj malpli da plusvaloro.

Fratoj miaj en ĉi tiu fia horo

al vi restas eĉ ne la fantazio

por sonĝi tempojn kaj strandojn aliajn

mi adiaŭas kiel Antonjo Aleksandrion

malordo de mondo tiel ŝanĝita

tiel diversa de kiel oni volis.

eble oni estas krucigantaj Dion

en ĉi regno kie ĉio estas mono

fratoj miaj sen aldon- valoro

preĝu por ni Sinjorin’ de la Agonio

fratoj miaj al kiuj ĉio rifuzitas

al vi eble novan tagon portu la poezio.

Preĝu por ni Sinjorin’ de l’ Afliktitoj

ĉiutage en tero pereantaj

nin man’ nevidebla ĉi tien ekzilis

en ni mem perditajn kaj ĉirkaŭbaritajn

alvenu nin versoj skribitaj neniam

fratoj homaj ja vi ne estas merkatoj.

tradukis H.

---------------------------------------------------------

Fratelli umani così abbandonati

la luce che quidava più non guida

siamo persone – dite – e non mercati

questo di certo non è tempo di poesia

vorrei recare a voi altri messaggi

con pane e vino e meno plusvalore

Fratelli miei che in questa brutta ora

non vi rimane neppur la fantasia

di sognare altri tempi e altri lidi

come Antonjo a Alessandria dico addio

disordine di un mondo sì mutato

sì diverso da quel che si voleva.

Forse stanno crociffiggendo Iddio

in questo regno dove tutto è soldi

fratelli miei senza valore aggiunto

prega per noi Signora dell’Agonia

fratelli miei a cui tutto è negato

vi porti forse un nuovo giorno la poesia.

Prega per noi Signora degli Aflitti

ogni giorno in terra naufragati

mano invisibile ci ha qui proscritti

in noi stessi perduti e accerchiati

vengano a noi versi mai scritti

fratelli umani che non siete mercati.