"...La plej intensa soleco estas de la estulo, kiu ne amas. La plej intensa soleco estas de la estulo, kiu foriĝas , kiu defendas sin, kiu fermas sin, kiu rifuzas partopreni de la homa vivo.
La plej intensa soleco estas de la homo fermita en si mem, en la absoluto de si mem, tiu kiu ne donas al kiu petas tion, kion li povas doni de amo, de amikeco, de helpo.
La plej sola homo estas tiu, kiu timas ami, tiu kiu timas vundi kaj vundi sin,estas la kasta ekzisto de la virino, de la amiko, de la popolo, de la mondo. Tiu brulas kiel malĝoja lampo, kies rebrilo malgajigas ankaŭ ĉion ĉirkaŭe. Li estas tiu,kiu rifuzas verajn fontojn de emocio ,kiuj estas heredaĵoj de ĉiuj, kaj enkarcerita en lia dura privilegio semas ŝtonojn en la supro de lia malvarma kaj konsternita turo." Vinícius de Moraes
1 comment
Kelli ... said:
Feliĉe,nun mi povis ripari la tradukojn dank'al Vitoresperanto, kiu ĝentile klarigis miajn dubojn...Mirinda afero estas havi geamikojn:-)