Faktoj

En 1978 la Konsilio de Sekureco de UN ratifis la rezoluciojn 425 kaj 426 kiuj alvokis al Israelo fortiriĝi el libana teritorio kaj al la kreado de UN-taĉmento ”por konfirmi la fortiriĝon de israelaj taĉmentoj, restarigi internacian pacon kaj sekurecon kaj helpi la registaron de Libano certigi la restarigon de ties efektiva aŭtoritato en la regiono.”

La UN-taĉmento en Libano (UNIFIL) estas postenigita en suda Libano ekde jaro 1978. Ekde la alveno la tasko de UNIFIL estis malhelpi atakojn kontraŭ Israelo, subteni la libanan registaron kaj konservi pacon en tumultema regiono kiu estis superregata de terororganizaĵoj kaj kvazaŭmilitistaj taĉmentoj kiel OLP (Organizo por Liberigo de Palestino), la Armeo de Suda Libano kaj Hizbulaho. Dum la pli granda parto de ĝia historio UNIFIL aŭ fiaskis preventi konfliktojn aŭ silente apudstaris kiam teroristoj starigis armilejojn kiuj ebligis ilin komenci aŭ rekomenci intensajn atakojn kontraŭ Israelo. Sub la ”gardanta” okulo de UNIFIL suda Libano funkciis kiel preparejo por teroratakoj kontraŭ Israelo, kiuj kaŭzis du militojn kiuj povis esti malhelpitaj se la pacgardistoj estus farintaj sian laboron.

Post la milito en 2006, provokita de atakoj fare de Hizbulaho kontraŭ Israelo kaj la forkapto de tri el siaj soldatoj, la fiasko de UNIFIL evidentiĝis al ĉiuj. Prefere ol forlasi la ideon pri sendenta internacia taĉmento por konservi la pacon UN tamen decidis dungi similan taĉmenton kun iom pligrandigita tasko. Pase la rezolucio 1701 de la Konsilio de Sekureco de la Unuiĝintaj Nacioj, UN postulis pli grandan UNIFIL-taĉmenton ĝis 15 000 trupoj. Denove unu fojon oni promesis al Israelo ke ĝia sekureco estus plibonigita. Usonaj oficistoj diris ke Libano bezonus “fortikan” taĉmenton preventi Hizbulahon reestabli sin proksime al la bordoj de Israelo kaj preventi la teroristojn esti rearmitaj fare de Sirio kaj Irano. UN ankaŭ recertigis sian insiston ke Hizbulaho estu malarmita kaj ke la nura taĉmento kun armiloj estu la oficiala Libana Armeo.

Kvar jarojn poste estas denove evidente ke UNIFIL ne nur estas fiaskanta en sia tasko, ĝi povas esti faranta ekzakte la kontraŭon de pacgardado eblante Hizbulahon fariĝi eĉ pli granda minaco al la stabileco de Libano kaj al Israelo ol ĝi estis antaŭ 2006. Fakte hodiaŭ Hizbulaho estas pli bone armita ol iam antaŭe. En oktobro 2009 la israela sekureca servo taksis ke Hizbulaho enmagazenigis inter 40 000 kaj 80 000 raketojn kaj misilojn por uzado kontraŭ Israelo. En aprilo 2010 la usona ministro pri defendo Robert Gates asertis ke “Sirio kaj Irano provizas Hizbulahon per tiel multaj raketoj ke ili estas ĉe la punkto ke ili havas pli da misiloj ol la plejparto de la registaroj en la mondo”. UNIFIL operaciis tiel malkapable ke la situacio en suda Libano estas pli danĝera kaj eksplodema ol ĝi iam estis. Sub ĝia gardado Hizbulaho kreskis de malgranda kaj difektita terororganizaĵo en militistan taĉmenton kiu asistigis la libanan registaron kaj estas kreskanta minaco kontraŭ Israelo.

UNIFIL pruvis sin mem tiel tragike malkapabla ke ĝi estas nepova gardi eĉ la civilan loĝantaron. La 3-an de julio 2010 franca patrolo de UNIFIL-pacgardistoj estis malarmitaj de lokaj vilaĝanoj armitaj per nuraj ŝtonoj, bastonoj kaj ovoj. Tio evidente ne estas neordinara okazaĵo en Libano. Se pacgarda taĉmento de UN ne povas sin defendi kontraŭ aro da lokaj vilaĝanoj portantaj nenion pli fortikan ol bastonojn kaj ŝtonojn, kiel ni povas atendi ke ĝi venku kontraŭ la plej bone armita terororganizaĵo en la mondo?

Tradukita el la angla: Myth: “UNIFIL has kept the peace in southern Lebanon”

Tiu ĉi afiŝo estas publikigita en tri lokoj samtempe: miajpripensadoj.wordpress.com, Esperanto.com kaj Ipernity. Listo de ĉiuj artikoloj.