Gabriel Garcia Márquez

Gabriel José García Márquez estas rekonata kiel unu de la plej bonaj verkistoj de la jarcento 20. Li naskiĝis je 1927 aŭ 1928, ni ne povas scii vere, ĉar 27 diras sia filo, sed 28 diras dokumento, Gabriel nakisĝis la 6a de marto.

Li naskiĝis en Aracataca (eldiru: Arakataka), vilaĝo kie li eltrovis hazarde la libron La mil kaj unu noktoj, tiu libro faris sian unan renkonton kun la literaturo. Li studis en Sankta Josefo ekde 1940 kaj finaliĝis sian duarangajn studojn je 1946, finiĝonte tiujn studojn Gabriel García komencis verki romanon nomita La Domo.

'Gabo' eniris al la Universitato Nacia de Cartagena (eldiru: Kartaĥena) je 1947, li ne manifestis tre multe intereson pri sia kariero: Rajto.

Gabriel García skribis sian unuan rakonton: "La tria rezigno", la rakonton estis publikita en la jurnalo El Espectador.

Gabriel García Márquez komencis amikecon kun la kuracisto kaj verkisto Manuel Zapata, pro tio Gabriel povis eniri al la jurnalo La Universala lasinte la karieron de Rajto. Gabriel García laboris en pluraj lokaj jurnaloj, poste li vojaĝis al Francujo, al Meksiko kaj al Hispanio, tie li estis lernanto de la Centro de eksperimentado de kino. Li devis resti enSucre, Colombia (eldiru: Sukre, Kolómbia) dum pluraj semajnoj, tie li konatis intelektulojn el Barranquilla, Colombia (eldiru: Barrankiĵa), inter tiuj grupo estis Ramón Vinyes, proprulo de rekonita librobutiko je la epoko 1910-1920, ties kromnomo estas La Kataluniano. "Gabo" verkis pli rakontojn por pluraj jurnaloj, ekde 1953 skribas en la jurnalo La Nacia de Barranquilla.

Li loĝis en Parizo perlaboris prenante botelojn, revuojn, kaj malnovajn jurnalojn, por gajni monon.

Je 1955 li vere komencis sian kariero kiel verkisto, sian unan romanon aperas: La Hojarasca (eldiru: oĥaraska)(Hojarasca signifas: Aro de folioj falitaj de la arboj). La Hojarasca evidentigas la influo de la nordamerika verkisto William Faulkner. La verko okazas inter 1903 k 1928 en la elpensata vilaĝo Makondo, parolas pri tri homoj, kiuj faras internan monologon pri la mortiĝo de kuracisto.

Je 1961 nia verkisto havas sian duan romanon: "La koronelo ne havas kiu lin skribas", je 1962 ok rakontoj el "Gabo" konformigis la libron "La Funebraĵoj de Patrino Grande", en tiu jaro ankaŭ publikas sian romanon "La malbona horo", poste restas tempo de kvieteco ĝis 1965, kiam li komencis sian tre rekonantan kaj premiatan kreadon: Cent jaroj da soleco.

Kun "Cien años de soledad" la rolantoj de la antaŭaj verkoj el li, aperas kaj vekigas pli intereson, ĉi tiuj estas integritaj en la historio, kie Makondo daŭradas kiel la centro de la agoj, "kie la nekredeblaĵo kaj la magia ne estas malpli reala ol la ĉiutaga kaj logika" (magia realeco). Post la eliro al la publiko de "Cien años de Soledad" malmultaj tagoj pasas kaj la libroj estas elĉerpitaj, tiel granda estas la sukceso de la verko, ke ĝia famo transpasas la lingvojn, tial la eldonistoj eksterlandanoj 'kverelas' pro ĝi. La kritiko deliras entuziasme kaj finfine je 1982 Gabriel García Márquez ricevas la Premion Nobel de literaturo pro ĉi verko.

Gabo kutimiĝis loĝi en la magia mondo.

Je 1970 Gabriel García Márquez presentas La raporto de vrakulo, kiu estas arigo de raportoj de la jurnalo El Espectador dum 1955, tiu libro povas esti legita kiel romano kiu rakontas reala historio de Luis Velasco, kiu restis en la maro dum dek tagoj ĝis la vilaĝanoj salvis lin.

Je 1975 Márquez publikis sian favoratan romanon: La aŭtuno de la patriarko. Je 1977 publikis la historion La nekredebla kaj malgaja historio de la naiva Eréndira kaj de sia avino senanimita. Je 1978 li estas invitita al la subskribo de la trakto pri la Panamo Kanalo inter Panamo kaj Usono. Je 1981 publikis Kroniko de morto anoncita, mallarga romanon pri reala historio kiu estas rakontika ekde la fino, kaj revenas al la faroj antaŭaj farante ke la leganto interese eniru en la historio.

Je 1982 ricevas la Premion Nobel. Je 1987 aperas sian verkon: La amo en tempoj de ĥolero. Poste naskiĝas Dekdu rakontoj pilgrimantoj, kiu estas aro de diversaj rakontoj fare el li. Je 1994 denove 'Gabo' elmontras historion ĵurnalistan de amo kaj sentimento, ĝi nomiĝis Pri la amo kaj aliaj demonoj, kaj je 1997 via romano nomiĝis Novaĵo de sekvestrado.

La plej ĵusaj verkoj de Gabriel García Márquez estis Vivi por rakonti ĝin, (kiu estas kvazaŭ membiografio), kaj Memoro de miaj putinoj malgajaj.

Komencante la jaro 2006 'Gabo' diris ke li perdis inspiro, pro tio li eble ne verkos pli, tamen iuj homoj konsideras lin, kiel la plej bona viva verkisto en la tuta mondo nuntempe.