Al mi donu unu brandon,

brandonpokalon el kano,

el kanoj de miaj valoj,

kaj aniz' el la montaro (*).

Ne donu al mi fremdan brandon

sen gustan kaj multekostan,

ĉar unue mi preferas

la aĵojn el mia lando.

¡ Ho !. mi sentiĝas orgojla,

ke mi naskiĝis ĉi-lande.

Al mi kantu vi bambukon

ĉar ĝi eniras l' animon,

kanton, kiun min gajigis

kiam mi ĵus diris "panjon".

Fremdaj kantoj estas belaj

sed la koro ne eksaltas

kiel kiam mi aŭskultas

ĵus kolombian kantadon.

¡Ho !, mi sentiĝas orgojla

estante kolombiano.

Kaj plaĉas al mi fraŭlino

perlokolora, bruneta,

aŭ blondulin' klarpupila

de milda haŭto montara;

Fraŭlino, muziko, brando

el niaj mont-ebenaĵoj,

ho, mi sentiĝas orgojla

estante kolombiano (bis).

Ho! , mi sentiĝas orgojla

estante....kolombiano!

Rimarkigo: Ĉi tie, en la vorto "aniz'", ne venas akuzativo,cxar la ideo ne estas: "donu al mi anizon", sed: "donu el mi brandon EL kano kaj EL anizo".