‌Larmoj sekreto estas

Rideto sekreto estas

Amo mistero estas

Miaj larmoj tiu nokte estis la ridetoj de mia amo.

Mi ne estas historio kiun vi povas diri

Mi ne estas kanto, kiun vi povas kanti

Mi ne estas voĉo, kiun vi povas aŭdi

aŭ io, kion vi povas lerni.

Mi estas la komuna suferado

Min kriu.

La arbo parolas al la arbaro,

La herbo alparolas al stepo,

Stelo parolas al la galaksio,

Kaj mi parolas al vi:

Diru al mi vian nomon,

Metu vian manon en mian manon,

Diru al mi pri via revo,

Donu al mi vian koron.

Mi konas viajn radikojn

Kun viaj lipoj mi parolis al ĉiuj lipoj

Kaj viaj manoj estas konataj kun miaj manoj.

Dum privatlumangule kun vi mi ploris

Pro la vivantoj.

Kaj en la malluma tombejo kun vi mi kantis

La plej belajn kantojn

Kaj vin: ĉar tiuj mortigitoj ĉi jare

Estis la plej profunde enamiĝintoj vivantaj.

Donu al mi vian manon,

Viaj manoj estas konataj kun mi

Ho malfrue trovita, kun vi mi parolas:

Kiel nubo kun ŝtormo,

Kiel herbo kun stepo,

Kiel pluvo kun printempo,

Kiel la arbo kiu parolas kun ĝangalo.

Ĉar mi scias viajn radikojn,