Noblaj pensoj de famuloj, kiuj amis/as hundojn.

1. Hundo ne pretendas luksan aŭton, nek grandan domon, nek altvalorajn vestojn. Al ĝi estas sufiĉa ia bastono trovita apud vojo. La mastro eblas riĉulo aŭ malriĉulo, stulta aŭ saĝa, inteligenta aŭ inverse ŝtipa. Al la hundo estas egala, tiu nur petas kaj donas amon al sia mastro. Kiom da homoj vi povus diri similan? Kiom da homo amas vin senkondiĉe. /John Grogan/
2. Hundo estas plej persista amiko, unua kiu aklamas kaj plej kuraĝa kiu protektas la mastron. /Gordon Biran/
3. Tial ke vi povu ĝui vere la kompanion de hundo, ne necesas fari el ĝi duonhomon. Eĉ vi estu malfermita por eblo, ke vi la mastro parte fariĝu al hundo.
/Eduard Hoogland/
4. Aliuloj nomiĝu min kviete al malforteco pro bestamo, mokadu min tial - vi nur kviete promenu kun sia hundo. Vi restu en bona kompanio, kaj la Dio ankaŭ scias tiun. /Márai Sándor/

5. Bone edukita hundo ne eksperimentas ke persvadu sian mastron, ke li disdividu sian tagmanĝon. Nur vekigas tian elementan kulposcion al la mastro ke li nekapabla plu manĝi bonguste. /Helen Thompson/

6. La hundo estas ege inteligenta besto. Ĝuste tial bedaŭras min tial, kial mi ricevas
multajn leterojn, tial provas ĉiam mordi poŝtiston. / Albert Einstein /
7. Ne ekzistas tia kredo, kiu povus resti kontinua, escepto nur unu vere fidela hundo.
/Konrad Lorenz /
8. Nur tri fidela amiko ekzistas , - unu maljuna edzino, unu maljuna hundo kaj iom da kontanta mono. /Benjamin Franklin /

9. Hundo estas reala sanktulo. Purkora kaj sincera fare de sia naturaĵo. Instinkte scias, kiam mastro ne pretendas ke li estu aktiva. Ĝis horoj kapablas kuŝi kviete, ĝis lia mastro havas okupon. Sed kiam li perceptas ke la mastro trista aŭ angoras, hundo tien ŝtelumas ke povu klinigi sian kapon en la sino de mastro. Neniam estu ĉagrena kaj ne timu, se ĉiuj aliuloj forlasas. Venu, ni kune promenadu kaj forgesu plenan. /Axel Munthe /
10. Plej granda parto de hundo-mastroj nur longtempa lernado povas atingi, ke li la mastro estu obeema al sia hundo. /Robert Morley /
11. Mia hundo venas al mi tial, ke plenigu en mia koro tiun malplenon, kion kaŭzis la malfidelaj amikoj. Al hundo nekonata envio aŭ malamo, li ne perfidas miajn sekretojn, ne konas ĵaluzon por mia sukceso kaj ne ĝojas pro mia ĉagreno.
/ George Eliot/
12. Tiu, kiu min amas, ankaŭ amas mian hundon. / Sankta Bernardo. unua sankta parolo el jaro 1150.