La 30-an de oktobro mi devas sekvi la 3-a operacio de ĉi jare. Estas bagatelo, diris la kuracisto, ĉar estas nur korekta operacio de la 1-a. Ĉe la 1-a venis tro da citrako al la loko kiu devas, per meti stenton, miajn venojn malferma kiel decas.

Mi ne kredas la kuraciston. Havi 2 fojon la felico trapasi operacio sen problemoj ja estas bone, sed 3 fojo --- tio estas io tro laŭ mi.
Kiu mi pensas okasas. Dum la 3-a operacio fin fine iras io ne justas. Mi estas veka kun mia tute dekstra flanke paralasita. Iun sango embolo damaĝas mian cerbon. Mi ridas, ĉar mi ne scias kion okazas kun mi. La tago poste mi estas plej realisa kaj konstatas kie okasas.
Nun post 6 semanoj mi ja povos tajpi, malrapide --- mi bezonas 1 horo por tajpi ĉi tio teksto, en perodoj de 3 momentoj --- sed mi povas almenaŭ tajpi. Mia dekstra flanke bone progresas, sed mi balbutas enorme.
Unu afero mi ja povas. Ludi klarenton, ne kiel antaŭe, sed venas bruo el la klarneten.
Estas vivo.