waarde vriend,

Je vroeg mij een gedicht te maken over kunst. Driewerf helaas, na eerst mijzelf, moet ik ook jou nu ontgoochelen. Het is mij niet gelukt.

Hoewel, ik heb wel veel geleerd. Naar de Antwerpse kathedraal ben ik geweest om Rubens te bezoeken. De Jesus aan zijn kruis heb ik gaan bekijken. Is dit kunst dacht ik dan, een man vol leven, Mister Univers in grote vorm die een beetje voor dood speelt. Een blozende maagd, gezond van lijf en leden staat naar Jesus te kijken, maar ik ontdek geen echt verdriet in haar wezen. Is Rubens kunst een technisch mooi schilderij op bestelling gemaakt? Een beetje ontgoocheld ben ik dan maar naar zijn "rijke stede" gegaan op de Wapper. Overal op iedere schilderij zag ik die gezonde boeren zonen en dochters, blakend van levenslust, eender of zij nu dood waren of levend. Ik hou niet van deze kunst, maar durf het geen andere naam geven, omdat ik maar ik ben.

Mayer Van Den Bergh gaf mij de rust die kunst verdiend. Een prachtig huis uit de 16 eeuw, ja ik weet het nagemaakt, maar dan wel met oog voor detail. Prachtige zalen met het juiste licht. Ik ben daar maar naar mijn vriend Pieter Breughel gegaan, naar zijn "De dulle Griet". Wat een kleuren wat een detail, wat een rijkdom, wat een kunst. Dit kan men niet maken op bestelling, dit komt uit het hoofd van een denkend man. Duizend vragen stel ik mij reeds tientallen jaren. Zou Breughel dit "De dulle Griet genoemd hebben, of gaf hij dit schilderij de naam van de "Reprobis met het narrenschip". De in zonde hervallen Christoffel, die als straf voor zijn zonde met het schip der dwazen moest ronddolen. Is dit kunst of simpelweg een cartoon uit de 16-e eeuw? Weer die zelfde vraag zonder antwoord.

Ik ben maar terug naar huis gegaan, langs de arme beurten van Antwerpen, de parochie van miserie en de Turkse Brederodestraat. Voor de ramen van de huizen zag ik de kunst van de kleine man. Glazen beeldjes uit een fabriek uit een of ander oostblokland. Foute kleur, foute proporties, foute alles, maar wel bij mensen in huis, trots voor het raam gezet. Is dit dan kunst en wie heeft het recht dit kitsch te noemen, dacht ik zo maar in al mijn ijdelheid?

Spijtig waarde makker dat ik je moet ontgoochelen. Ik kan misschien vanavond naar een opening gaan van een tentoonstelling. Is de kunst niet je van het, dan is er wel een toast met kaviaar of een glas champagne, dat maakt veel goed. Ik kan dan naar de specialisten luisteren, die voor mij bepalen wat mooi en lelijk is, wat kunst en wat kitsch. Maar naar huis moet ik weer langs de "Lange Batterijstraat" langs de nieuwe sociale woningen met veelkleurige vogels voor het raam in porcelein en hondjes in gebakken aarde, en dan weet ik het weer niet meer. Dan voel ik mij weer niet leuk omdat ik niet slim genoeg ben voor kunst.

Wat is dat kunst? Zijn dat oh's en ah's en niet weten waar je naar kijkt en niet begrijpen waar het over gaat. Of is het dat unieke wat met de grootste zorg in een museum wordt bewaard, dat steeds te weinig steun krijgt van de staat en de politiek. Of is het toch maar dat glazen beeldje voor het raam bij mijn buur uit Turkije, of is het die tapijt van mijn Marokkaanse buur die tijdens de eerste zonnestralen van maart op de stoep wordt geschuurd en gesopt, zodat iedere Belg weet, het wordt weer zomer, tijd om naar beelden gaan te kijken in het park. Naar " het zotte geweld" en de "trollen" in ons Middelheim

Ik weet eigenlijk niet wat kunst is, en ik trek het mij ook niet aan. Zolang er maar kunstenaars bestaan die werken en ons trachten te verbazen, dat mijn vriend is al een kunst op zich.

lieve groeten Jakvo