La 31an de Marto 2019 mi faris prelegon (plejparte) anglalingvan, "Esperanto: La lingvo de interkultura dialogo". Ĝi estis parto de bunta, tuttaga aranĝo de diverstemaj prezentaĵoj, kadre de la konata TEDx-aranĝo, sendepende organizita aranĝo laŭ la stilo de TED-konferencoj. Ĝisdatigo, Februaro 2020: Jen, finfine, la 15-minuta prelego surrete: "Esperanto: A Language no one Owns".

En tiu matena sesio, krom mi, estis radio-prezentistino Mirchi Shezzi (anglalingve); filmaktorino, Kalyani Priyadarshan (anglalingve); matematikistino, Rama Mishra (anglalingve); kaj aktivulo pri gejaj rajtoj, Harrish Iyer (anglalingve). La prezentaĵo de tiu lasta estis aparte kortuŝa. La organizantoj diras, ke post du-tri semajnoj, la prezentaĵoj estos spekteblaj en YouTube. Mi dividos la ligilon.

La aranĝo okazis en kolegio de inĝenierado, Mahindra École Centrale (anglalingve), en Hajderabado, Barato. La pli-malpli cent aŭskultantoj, do, estis plejparte junuloj, studentoj de inĝenierado. Nesurprize al ili plaĉis la relative "logika" strukturo de Esperanto. Multaj el ili jam luktis (kaj daŭre luktas) kun la angla kiel instrulingvo de edukado. Ili do bone komprenis la ideojn de gepatralingva edukado kaj komunika justeco. Pri Esperanto, multaj neniam antaŭe eĉ aŭdis pri la lingvo. Tiuj kiuj jam aŭdis pri Esperanto vere surpriziĝis, ke ekzistas vigla tutmonda komunumo de la lingvo.

La prelego komenciĝis per sinprezento en Esperanto -- mia nomo estas... ktp.; mi estas de... ktp. t. e., ĉiutaga, buterpana Esperanto, ni diru. Tamen, mi finis la prezentaĵon per poezio; per iom da franda Esperanto, ni diru. La unua estis poemeto de Faiz Ahmed Faiz -- pri tiu poemo mi jam blogis. (Fakte, en la foto, vi povas vidi sur mia kapo parton de tiu poemo!) La dua frandaĵo estis deklamo de la konata esperantigo (de Reto Rosetti) de Soneto 18 de Ŝekspiro.

Sume, temas pri dimanĉa mateno tute interesa!