Mi ŝategas vojaĝi! Bedaŭrinde miaj eblecoj vojaĝi ne estas tiom grandaj kiom miaj deziroj. Antaŭe kiam mi havis oficiala laborposteno, mi havis pli da mono sed multe malpli da tempo, nuntempe kiam estas senlaborulo (nur oficiale) havante multe pli da tempo mankas al mi monrimedojn... Tamen, ĉiam mi kelkfoje dum jaro ie vojaĝas, pli aŭ malpli fore. Dum tiuj vojaĝoj okazas ke mi ion forgesas, tiu okaze mi rememoras onidiron: Se vi sur vojaĝo ion forgesis, tien vi revenos! Ĉu tio vere okazas?

Laŭ miaj ĝisnunaj spertoj mi ŝatus respondi : Jes, oni revenas. Pripensante mi certe povus diri: kie ajn dum vojaĝoj mi ion forgesis, iam poste revenis, kaj veron dirite neniam pro aferoj forgesitaj sed ĉiam pro homoj, gastigantoj... Tamen, mi ĉiam revenos pro unu forgesita afero... Jen la eta rakonto:

Iam, tute ne gravas tempo kiam okazis vojaĝo, vizitis mi belegan lokon, havis mi agrablajn, amuzajn gastigantinojn, restis mi pli longe ol planis, sed neniam bedauris. Por rekompensi kostojn eĉ helpis mi iomete laborante, ĝuante en ĉiuj momentoj pasante tie, sola aŭ akompananta... Ĉu mi ion forgesis preni revenante hejmen? Jes, kelkajn aferojn: razŝaumon, dentupaston, ĉemizon... Ĉu tio signifis ke mi revenos? Mi certas, eĉ ne garantias ke propravole forgesis ilin kiel signo ke mi revenos... Mi certe revenos ĉar tie mi lasis unu multe pli grava afero ol menciitaj: la koro! Ĉar sen koro mi ne povas vivi, do reveno estas nepra...



Hunčonski :)

Priznajen da san zajubjen u putovonje! Istini za voju mogućnosti za putovat nisu iste veličine ko i moje žeje... Pri dokle san lavuro u poduzieće, jemo san veće šuoldi a manje vrimena; sad, kad san službeno nezaposlen, jemon veće vrimena ma va i koji šolad za put jemat... Nimon se čo žalit, svako godišće putujen por puti bližje ili daje. Puno puti mi se dogodilo da bi na putu čaguod zaboravi i svaki put mi pode napamet kako rečedu: Ako čo na putu zaboraviš vaziet puldoma, tamo ćeš se vrotit! Sad se penson je to baš tako?
Po mojuon dosadašnjon pratiki, mogu reć: Je, vrotiću se. Kad malo boje promislin, svaki put di bi čo bi zaboravi tuod bi se pri ili kašnje navroti, istini za voju nikad radi zaboravjenih stvori nego uvi radi domaćini...
Živo istina je da se uvik vrotin ako zaboravin jedno... Čo?

Jedonput, nimo nikakve veze kad se to dogodilo, di san putovo, bi san u jedno lipo misto, jemo dvi šesne, zabavne domaćice; osto san i veće nego san isprva penso, a malo san pomogo i lavurat, da ne bin bi somo na trošak :) Ma san gušto u svaken momentu ča san tamo paso, bi som ili kunpanjon...
Jeson čo zaboravi vraćajuć se doma, jeson, nikoliko stvori: pinu za brijose, pastu za zube, majicu... Je to tilo reć da ću se vrotit? Siguran san da je, brž san to i namjerno ostavi ko sinjol da ću duoć opet... Sigur san da ću se navraćot tamo jer san tamo ostavi jednu stvor puno važniju od spomienutih: Srce!
A kako bez Srca ne mogu živit vroćonje tamo je siguro ko ča će se i večeras smrknut i ujutro rasvanut...