Utila paĝaro, dankon! La artikolo kaj la sondosiero tre bonas.

Tute ne morta. Ĝi estas vaste instruata kaj lernata. Mi certegas ke ĝi havas oble pli da pasivaj uzantoj ol Esperanto kaj samtiom da aktivaj.

Kompreneble nenio eternas. Kiom ajn mi elstreĉus la kolon, la foran estontecon mi ne vidos. Tamen en la videbla pasinteco la angla restos tre grava kaj lerninda.

Haltu-haltu-haltu! Oni komparis la latinan kun Esperanto, ne la anglan.

Anglujo mem estis koloniigita fare de la normanoj (mi ne certas pri la ĝusteco de la esperanta nomo). Do la anglaj aristokratoj estis ne anglosaksoj, sed pli precize francoj. Ĝuste tial la moderna angla lingvo estas samtiom latinida kiom ĝermana.

Longjara historio per si mem ne estas garantio de la disvastigo. La skriba lingvo de mia gento estas pli ol 1500 jara, tamen ĝi ne disvastiĝis, sed tute male, ŝrumpis.
La lernindeco de la angla tute ne malpliigas la valoron de Esperanto, ĉar fakte estas malsamaj aferoj.

Esperantistoj aspektas kiel sektuloj, kiam ili kreas la impreson, ke Esperanto kaj la angla rivalas unu kun la alia. Ambaŭ ebligas transnaciajn kontaktojn. En ambaŭ kazoj tio estas bona afero. Scio de unu el la du lingvoj propedeŭtike utilas ĉe lernado de la alia. La rilaton inter la du lingvoj mi nomus ne rivaleca, sed sinergia.

Mi parolis pri la lingvo de Shakespeare, de Dickens kaj de Joyce. Pri kiu mono vi parolas? Pri tiu, kiun vi ne havas?

Kaj la libroservaj keloj plenaj je neaĉetataj esperantaj libroj mucidodoraj estas la trezorejoj de la homa penso. Ne nur la mondo fajfas pri Esperanto, sed la esperantistoj mem.

Min ne tre interesas la kongresoj, des pli okazantaj en maldemokratiaj landoj.

David indikis la veran prakialon de ĉio : la ĵaluzon. De tiuj, kiuj lernis nek la anglan, nek alian fremdan lingvon.

Mi fajfas pri EU kaj tieaj postenoj!! Denove oni eltrenas la samsamon kaj fikas la venton. La tieaj idiotaĵoj (la ŝparlampoj kaj la maksimume allasebla kurbeco de la gurkoj) estas priparoleblaj eĉ gestolingve!

Laszlo, vi estas senesperige sencerba. Kaj neforpelebla kiel bronzoventra muŝo kiu alflugas kaj prisidas ĉion kunfrotante la piedetojn. Faru al mi komplezon, vi havas ja propran blogon: skribu ion ajn ĉe vi, sed min liberigu de viaj regurdaĵoj.

Dankon Saliĥ, vi pravas en multo. Ofte tio, kion oni esprimas pli gravas ol la lingva nivelo. Kaj eĉ la denaskaj parolantoj de la "gastlingvo" plejparte konfirmas tion.

Menciinte la kelplenojn da esperantaj libroj mi volis diri ke eĉ la plej bono verkita en tiu lingvo ne estas legata... Bonaj plumoj knaris vane, ĉar la fruktoj de ilia laboro ne atingis la nelegemajn leguntojn.

La statistiko elokventas ja: furoras la publikaĵoj por mezaĉaj gustoj, ekz. fotoalbumoj kun Zamenhofaj fetiĉaĵoj : stratŝildoj kaj bustetoj.