La celo de ĉi tiu iniciato ne estas verki iun pluan planlingvon, ĉar jam ekzistas pli, ol sufiĉaj, sed verki profesiajn regulojn por Esperanto. Memkompreneble, post kiam estiĝos la racie postulataj, unusencaj, klaraj lingvoreguloj, Fundamento kaj la tradukoj de Zamenhof, respektive la ĝisnuna literaturo jam ne plu restos tute validaj. Tial la regulota planlingvo jam ne plu povos porti la nomon de Esperanto, sed de ia idiomo. Pri ĝia nomo eblas decidi eĉ pli poste, ĉar ne la prinomo gravas, sed ĝia profesia difiniteco. Provizore eblas nomumi ĝin E-idiomo.

Tiuj, kiuj emas partopreni ĉi tiun laborgrupon, estas invitataj kunhavigi siajn konstrucelajn opiniojn, ideojn pri konkretaj reguloj, kiuj havos mision difini profesie la uzadon de E-idiomo.

Tiuj, kiuj kontraŭas ĉi tiun projekton, estas invitataj elverŝi siajn kontraŭopiniojn, kolerojn, koleregojn, furiozajn paroksismojn alen aparta, necenzurata blogo, nomumita: ”Furiozejo por malamikoj de E-idiomo”.

Se iuj, pro neatento kontribuos furiozaĵojn al metieja blogo, mi ne cenzuros, sed translokigos senŝanĝe tiujn esprimiĝojn alen tiu dediĉita blogejo: ”Furiozejo …”. :-)

La laborplano por ĉi tiu temo pretendas disde kunlaborantoj abstrakti disde la nekonsekvencaj modelfrazoj de Fundamento, tradukoj kaj klasika literaturo, kaj provi krei regulojn laŭ racia lingvosento por bonstila, klara lingvaĵo, surbaze de la ĝis nun akumulitaj lingvouzaj spertoj el diversaj ŝtatlingvoj.

Ne forgesu: ne tiu lingvo estas facila, kiu ne havas regulojn, sed tiu, kiu havas regulojn, sed ne havas superfluajn komplikaĵojn.

Estas atendinde, ke la kontribuantoj ne nur prezentu, sed ankaŭ klarigu, argumentu siajn ideojn, do provu konvinki aliulojn per raciaj argumentoj. Se la argumentoj estos raciaj, firmaj, la klera plimulto certe akceptos tiujn proponojn.

La vicordo laŭ kiu okazos la difinado pri reguloj, ĝenerale ne multe gravas, escepte se iu novkreita regulo povas retroaktive modifi la uzadon de iu alia, jam regulita gramatikaĵo.

Konsiderantela Fundamentan Gramatikon, kiel la plej gravan ĝisnunan regularon de Esperanto, mi komencos analizi laŭvice ĝiajn alineojn, regulojn. Ekde nun la celo jam ne plu estas kritiki la ekzistantaĵojn, aŭ argumenti la neceson fari difinojn, ŝanĝojn, sed klarigi la ŝanĝendaĵojn, kompletigendaĵojn.

Komence de la malsupra marklinio, ĉi tiu blogoparto daŭre ŝanĝiĝos funkcie de pridiskutitaj gramatikaĵoj, funkcie de kontribuaĵoj pri novaj proponoj, ideoj pri reguloj.

* ekde ĉi tiu marklinio sekvu la ĝisdatigojn pri la proponata regularo de E-idiomo *
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
** // Atenton: la klarigojn ni skribas ankoraŭ laŭ la klasika Esperanto // **


- Reguloj por forigi la eblon uzi miskomprenige aŭ ofte nur sonadcele la difinan artikolon ”la”:

a.) por marki unikaĵon uzeblas: ”tiu”.
”Tri homoj alvenis. Tiu plej alta eksidis.”
b.) por indiki singulare kaj plurale menciitaĵon, konigatan aferon, uzeblas la mallongigo de la adjektivo ”menciita”: [ma]. Ekz:
”En iu parko sidas homo. Ma homo legas ĵurnalon.” - la menciita homo legas ĵurnalon.
”Tri homoj alvenis. Ma homoj eksidis.” - la menciitaj homoj eksidis.
c.) unikaĵoj en si mem (ekz.: propraj nomoj, aŭ ceteraj unikaĵoj, kiel ekz.: homaro), ne bezonas difin-markilon:
”Ma spacoŝipo revenis al Tero.” - la jam konata aŭ jam menciita, vojaĝinta spacoŝipo revenis al nia planedo: do ne: //Ma spacoŝipo revenis al ma Tero.//
”Por homaro pura akvo estas necesa.” - do ne: //Por ma homaro pura akvo estas necesa.//

- Reguloj por solvi la problemojn pri manko de nedifina artikolo:

a.) por aludi al iu konkrete ne tute difinita elemento ene de iu grupo/kategorio uzeblas singulare ”iu”, plurale ”kelka” (”kelka” ne bezonas pluralan finiĝon, ĉar ĝi mem indikas pluralon!):
”Tri homoj alvenis. Iu el ili eksidis.”
”Tri homoj alvenis. Kelka el ili eksidis.”
b.) por aludi al iu konkrete nedifinita elemento:
”Iu vidvino havis du filinojn.”
c.) Manko de ”ma”, ”iu” aŭ ”kelka”, indikas ĝeneralaĵon:
”Parizanoj estas gajaj homoj.” - ĝenerale, parizanoj estas gajaj homoj.
”Homo estas pensema.” - ĝenerale, homo estas pensema.

- Regulo modifita rilate al la 3-a alineo en Fundamenta Gramatiko:

En E-idiomo substantivo, pronomo ricevas se necese finiĝon de pluralo aŭ/kaj de rekta objekto. Adjektivo(j), kiu(j) staras antaŭ la substantivo al kiu koncernas, ne ricevas finiĝon de pluralo aŭ/kaj de rekta objekto, sed nur tiu(j) adjektivo(j), kiu(j) staras post la substantivo.

”Maria aĉetis bela, granda, ruĝa pomojn.”

”Maria aĉetis bela, granda, pomojn, ruĝajn.” - (kiuj estas ankaŭ ruĝaj)

Se vorto indikas plurecon, la plurala finiĝo ne necesas:

”Maria aĉetis multa bela, granda, ruĝa pomon.”

”Maria aĉetis kelka bela, granda, ruĝa pomon.”

Vortordon eblas ŝanĝi:

”Multa bela, granda, ruĝa pomon Maria aĉetis.”

”Kelka bela, granda, ruĝa pomon aĉetis Maria .”

*************************
La regulkreado estas daŭrigota.