Por klarigi tion, necesas unue interkonsenti pri kion oni povas nomi "fonetika lingvo".
Fonetika lingvo estas tiu lingvo, en kiu oni *devas* prononci literojn tiel, kiel ili estas skribitaj.

Lingvoj en kiuj oni *devas* prononci literojn aŭ nur iujn literojn alie, ol kiel ili estas skribitaj, ne estas fonetikaj aŭ tute fonetikaj.
Certe vi rimarkis mian elstarigitan vorton "devas". Ne senkiale, ĉar ĉio dependas de *reguloj*.

Tiu fakto, ke ekz. iu germano ne povas prononci korekte la literon "r" evidente ne signifas tion, ke Esperanto ne_estas_fonetika lingvo.

Tiu fakto, ke iuj lingvouzantoj ne povas prononci korekte la vorojn "ekzameno" kaj "ekzisto" (ili prononcas: egzameno kaj egzisto) ne signifas tion, ke la lingvo Esperanto ne estas fonetika.

Tiu fakto, ke dum flua, rapida parolado iujn literojn oni "forglutas" aŭ ŝanĝas kiam prononcas sinsekve du vortojn (ĉar estas malfacile ilin prononci korekte tiom rapide) ne signifas tion, ke Esperanto ne estas fonetika lingvo. Aliaj lingvouzantoj penadas prononci la vortojn "scienco", "sciuro", ili do prononcas: "cienco" aŭ "sienco", "ciuro" aŭ "siuro".

Tiu fakto, ke iuj lingvouzantoj tute ne penadas prononci la diftongojn "aŭ", "eŭ" kaj "oŭ" prononcante simple "au", "eu", aŭ "ou" ne signifas tion, ke Esperanto ne enhavas tiujn diftongojn.

Esperanto tamen restas fonetika lingvo ĝis kiam oni enkondukos konkretajn *regulojn* por prononci iujn vortojn alie, ol kiel ili estas skribitaj.
Por mi ekzemple ĝi estas ankaŭ dumuze fonetika lingvo, ĉar mi ellernis prononci korekte la vortojn "ekzameno", "scienco", "okdek ok", "rariĝi", ktp.
Kontraste al tio, ekz. la hungara lingvo ne estas tute fonetika, ĉar ja ekzistas konkretaj reguloj, laŭ kiuj oni *devas* prononci alie iujn vortojn, ol kiel ili estas skribitaj, sed ne ĉiam pro tradicio, sed simple pro tio, ĉar estas malpli komforte prononci ilin laŭ iliaj skribitaj formoj.

Indas diferencigi nefonetikan lingvon, en kiu oni iujn literojn *devas* alie prononci, disde lingvo, en kiu nur *iuj lingvouzantoj* ne prononcas, aŭ ne povas prononci literojn fonetike, kvankam neniu regulo postulas aliigi prononcon.

Oni ĝenerale havas nur proksimuman konon pri kiel *estus* korekte prononci fonetike diversajn literojn. Estas necese instrui en lernejoj unue la Internacian Fonetikan Abocon [International Phonetic Alphabet], kaj poste komparigi je gelernantoj la prononcon de ĉiu litero de la patrinlingvo laŭ tiuj de Internacia Fonetika Aboco. Bedaŭrinde ofte nur tiuj gelernantoj konatiĝas kun tiu I.P.A., kiuj lernas la anglan.