Severino Chiarello Monforte
el “Vita da prete” (Vivo estiel pastro)
Dio Dio
Desso, Togno, Kaj nun Joĉjo,
che te si confessà, ke konfesintas vi,
che te ghè l’anima bianca, animon vi havas blankan,
sensa pieghe e pecati, puran, senfaltan, senpekan,
lassa che te parla anca de Dio. lasu min paroli al vi pri Dio.
Dio, ‘l sa quelo che’l fa. Di' scias kion faras.
Dio regola tuto Dio ĉion regulas
E no’l paga solo al sabo. ne donas nur semajnan pagon.
Dio ‘l vole ‘l core, Di' koron postulas,
ma ‘l lo vole tuto intero: kaj ĝin volas tute integra:
non’l se contenta Li ne kontentas
de mèsa moneda je duon-monero
parchè Dio manda tuto ĉar Dio donadas ĉion
secondo ‘l bisogno. laŭ la bezono.
Cussì ze pa’ ‘l fredo; Do, kiam malvarmas,
el lo manda secondo ‘l mantèlo. Di' vin kovras per dua mantelo.
Ricordate, Togno! Nu, memoru, Joĉjo!
Solo Dio no’l pol sbaliare. Nur Dio neniam eraras.
Dio ze ‘l sospiro infalibile Di' estas la spiro plej certa
‘te’l fondo de l’anima. el la fundo de via animo.
Te ghè da saver che Dio Vi devas scii ke Dio
No’ magna, no’ beve, nek manĝas, nek trinkas,
ma giudica quelo che vede. sed prijuĝas kion Li vidas.
Dio promete ‘l perdono Dio promesas pardonon
A quei che i se pente: al pentintoj sinceraj:
No’l promete ‘l doman ne certigas morgaŭon
A chi lo ofende. al kiu Lin ofendas.
Ricòrdate, Togno : Nu, memoru, Joĉjo:
no’ aver pressia ne senpaciencu
se te si co’Dio. se vi estas kun Di'.
Dio sta co’ ti Dio estas kun vi,
E, dove sta Dio, kie estas Dio,
Sta tute le cose. tie estas ĉio.
El molìn de Dio Muelil’ de Dio
Màsena pian, ma sotile muelas lante, subtile,
e, a chi crede, se vi as kun Di',
Dio provede. Vin prizorgos Li.
Togno! Joĉjo!
Sémo fati tuti de tera crèa. Ni as faritaj el argila tero.
Dio ze sta el nostro vaselàro, Dio mem estiĝis nia skulptisto,
Quel che ne ga formà. donis formon al ni.
Chi buta ‘na piera contro Dio, Kiu ĵetas ŝtonon kontraŭ Dio,
Questa, sta pì che sicuro, estu certa ke post iom
La ghe ricasca ‘te la testa. Ĝi refalos sur la kapon lian.
Ricordate, Togno: Nu, memoru, Joĉjo:
de ora in ora de horo al horo
Dio ne meliora Di’ nin plibonigas.
E dove Dio mete la so man Kien Dia mano akompanas,
ogni pensiero ze van. iu ajn penso vanas.
No’ se move fòja Ne moviĝas folio
che Dio no’ vòja. sen volo de Dio.
Ze gniente ogni fortuna, Nenio estas bonŝanco,
Ogni piassére, ogni dèsio, ajna plezuro aŭ deziro iu,
Se no’l scominsia se ne komencas
E no’l finisse in Dio. kaj se ne finas en Dio.
El Signore, Togno, La Sinjoro, Joĉjo,
el lassa fare; permesas fari
ma non strafare. sed ne trofari.
El Signore La Sinjoro
castiga tardi punas ne tuje
e, a chi se lo merita, kaj kiu punon meritas,
parfin in abondansa. abunde ĝin ricevos.
Ricòrdate anca che Dio Bonmemoru ankaŭ ke Dio
Perdona a chi ofende, la ofendanton pardonas,
no’ però a chi tole sed ne tiun, kiu prenas
e mai no’ rende. kaj neniam redonas.
Questo, Togno, Tion, Joĉjo
No’ desmentegàrlo mai: vi neniam forgesu
„Chi confida in Dio ke, “ Kiu Dion fidas,
el vedarà giorni mèjo la tagojn pli bonajn vidos
e chi in Dio fida, kaj kiu Dion fidas,
ben se fida”. bone fidas”.
Ricòrdate: Sciu Joĉjo:
tuto ze ninte,Togno! ĉio estas nenio!
Dio, invesse, tuto! Sed Dio estas Ĉio!
Trad. Helena kaj Attilio
2 comments
Helena Tylipska said:
Helena Tylipska said:
La poemaro el kiu mi tradukis "Dio" parolas pri simpla vilaĝa parokestro kiu vivas kun same simplaj vilaĝanoj. Ciutagaj iliaj vortoj estas simplaj kiel pano manĝata kaj tiun panon bezonas ankaŭ iliaj animoj. La lingvo en kiu estas komponita la poezio (unu el dialektoj de dialekto venetia) tre bone (laŭ mi) respegulas tiun ĉi realecon.
Amike Helena