Bij de Nederlandse Hulpverleningsfabriek werken maar liefst 80.000 mensen (ja dat leest u goed, TACHTIGDUIZEND MENSEN).
Nu zullen ze daar misschien niet allemaal echt blond zijn, of allemaal alleen maar meisjes, want ik heb ook wel wat van die mannetjes, met glimmende schoenen, en foute stropdassen op bezoek gehad.
Nou nee, dat is niet waar je echt op zit te wachten, zo 's morgens vroeg, als je net je koffie op hebt.

Toen ik begon met deze website, had ik nooit durven dromen van het feit dat ik zo veel van die superblondines op huisbezoek zou krijgen.
Als ik dat had geweten, had ik wel zo'n advertentie gezet, "geen bezoek aan huis"..
Of had ik deze website als titel gegeven, 1001 superblondines.

Potverdikke zeg, wat hebben die meisjes een fantasie, ze bedenken hele lucht kastelen, waar je dan alleen nog maar zelf een oprijlaan bij hoeft te verzinnen.
En dan, na jaren later, als je denkt van: wat zouden ze toch gedaan hebben met het dossier wat ze over mij hebben aangelegd, dan kom je er achter dat ze toch maar voor de makkelijke manier hebben gekozen.

HUH WATTE, blondines die voor de makkelijke manier kiezen, zijn ze dan toch niet allemaal echt blond..???
Nee hoor, ze hebben gewoon het hele dossier kwijt gemaakt.
Tot zo ver het hoofdstuk (met nadruk op stuk) DE HULPVERLENINGSFABRIEK.

LIEVE HULPVERLEENSTER; Mag ik jou er even aan herinneren dat jij het zelf geweest ben die mij destijds het stempel "psychiatrisch patiënt" gegeven hebt, wat achteraf gezien een totaal foute diagnose geweest is.

In Nederland worden gewoon de verkeerde vragen gesteld.
Maar dat is niets nieuws, dat gaat al sinds de vorige eeuw zo, minstens al sinds ik van school gekomen ben.
Maar daar lees ik dan weer niets van terug in die dossiers welke over mij gaan, en die overigens gewoon in bezit zijn van de hulpverleningsfabriek.

De medewerkers, en medewerksters, van de hupverleningsfabriek, welke mij in de afgelopen jaren allerlei vragen hebben gesteld, en daar dus een heel dossier van hebben aan gelegd, hebben mij na al die jaren laten weten mijn dossier kwijt te zijn.

Dat is werkelijk onvoorstelbaar, er bestaat een heel SUWI dossier, digitaal, welke voor alle overheidsdiensten beschikbaar is, maar dus ook voor de hulpverleningsfabriek.
Dossiers kunnen helemaal niet kwijt zijn.
Beetje raar dat mijn lieve hulpverleenster daar niet van op de hoogte is..

DOSSIERS KUNNEN HELEMAAL NIET KWIJT ZIJN

Maar ja, het mag bekend zijn, dat die superblondines van de hulpverleningsfabriek, dat zijn er toch zo'n 80.000, ja dat leest u goed, bij al die hulpverleningsfabrieken in ons Nederland, werken in totaal tachtigduizend mensen, toch veel moeite hebben met luisteren.
Of ze verdommen het gewoon om naar hun cliënten te luisteren, maar als ik dat zeg ben ik onbeleefd, dus om iedereen voor te zijn, die laatste opmerking zal ik dan maar terugnemen.

ALGORITME; is een wiskundige benadering van de rationele werkelijkheid, met algoritme kun je moeilijke dingen makkelijk maken.

Als je een algoritme kronkel in je hoofd hebt, en je krijgt te maken met de Hulpverleningsfabriek, dan ben je gewoon zwaar de klos.
Maar toch blijf ik het jammer vinden, dat de hulpverleningsfabriek nooit het verschil heeft begrepen tussen een bipolaire stoornis, en creatieve hypomanie.
Zoals ik vaker zeg; Hypomanie is gewoon ADHD voor bejaarden.

Want, lieve hulpverleensters, een Algoritme Kronkel, is echt geen bipolaire stoornis, maar meer een vorm van creatieve hypomanie.
Of zo u wilt, hypomanisch creatief zijn, is eigenlijk meer een gave.
Maar ja; Hulpverleners begrijpen wel meer niet.

LIEVE HULPVERLEENSTER;

Ik ben toch heel benieuw hoe hoog de rekening dit jaar weer wordt, voor niet bewezen diensten van de hulpverleningsfabriek.
Dat dit soort fabrieken mensen blanco formulieren laat tekenen, eventueel onder dwang, dat is mij destijds ook overkomen, maar dat daar dan ook nog een enorme rekening of declaratie voor ingediend wordt vind ik persoonlijk wel erg brutaal.

Ondanks dat ik dus al jaren bezig ben om, mijn lieve hulpverleenster te verzoeken mij niet meer lastig te vallen, of een collega op mij af te sturen, die mij dan vervolgens ook weer allerlei loze beloftes naar mijn hoofd slingert, begrijp ik niet dat het in al die jaren nog steeds niet gelukt is, om iets voor mij te doen.
Mensen echt helpen, terug de maatschappij in, dat schijnt gewoon onmogelijk te zijn.

Nee zeg, stel je voor, als je klanten echt gaat helpen om weer de maatschappij in terug te kunnen, nou dan ben je natuurlijk snel door je klantenbestand heen.
Dat zou dan wel een prima oplossing zijn om de ellenlange wachtlijsten, waar deze hulpverleningsfabrieken zelf ook over klagen, eens wat te reduceren, of in goed Nederlands, om eindelijk eens van die vreselijk lange wachtlijsten af te komen.

Het is al weer een aardig poosje geleden dat wij elkaar voor het laatst gesproken hebben, maar wat mij blijft verbazen, is dat hulpverleners toch heel veel problemen hebben, of zo u wilt, moeite hebben met luisteren.
Ik heb wel vaker gezegd, in al die lieve hulpverleensters, zit een grote fabricagefout, die kunnen niet luisteren.

IN HULPVERLENERS ZIT EEN FABRICAGEFOUT

Maar wat ik erg brutaal vind, lieve hulpverleenster, is dat uw collega's steeds proberen mij van die blanco formulieren te laten tekenen, waar ze blijkbaar toch een heleboel subsidie voor krijgen.
Het schijnt gewoon onmogelijk te zijn om dit soort hulpverleningsfabrieken, of weet ik veel waar die hulpverleensters allemaal vandaan komen, te overtuigen dat ik daar helemaal niet op zit te wachten...!

Ik word daar alleen maar heel erg moe van, maar ik heb gewoon de energie niet meer om daar tegenin te gaan.
De telefoon opnemen doe ik maar niet meer, en dat soort van onzin brieven die mij soms nog wel eens opgestuurd worden, die lees ik maar niet eens meer.
Die verdwijnen gewoon rechtstreeks in de daarvoor bestemde container.

Desondanks is het natuurlijk wel een enorme blamage, dat steeds minder mensen nog vertrouwen hebben in de hedendaagse maatschappelijke hulpverlening.

LIEVE HULPVERLEENSTER;

Bij deze het verzoek mij van uw cliëntenlijst te schrappen.
Het niet willen luisteren naar cliënten is een gemiste kans...

Ondertussen ben ik best wel naar omstandigheden goed hersteld van alles wat ik heb meegemaakt.
Die bijna dood ervaring (BDE) was behoorlijk heftig, maar dat is wel wat mij heeft overtuigd dat er meer is tussen hemel en aarde.
Daar geloofde ik vroeger, in mijn vorige leven dus, helemaal niet in.

Een bijna dood ervaring is eigenlijk een paranormale belevenis, ik ben helemaal door die tunnel met licht gegaan, en weer terug gestuurd omdat het mijn tijd nog niet was.
Wel heeft dat van mij een heel ander mens gemaakt, met een heel ander karakter en persoonlijkheid.
Ik ben inderdaad klinisch dood geweest, en heb nu ook heel andere hobby's dan in mijn vorige leven.

Wel heb ik nog steeds interesse in supertrucks, maar dus echt niet meer de interesse of intentie om weer internationaal beroepschauffeur te worden.
Dat is trouwens om allerlei niet nader te noemen medische redenen absoluut onmogelijk.

DUIZEND EN ÉÉN LOKETTEN

Wel ben ik ondertussen langs zo'n duizend en één loketten gestuurd, maar dat heeft totaal nergens toe geleid, behalve dan dat ook ik nu het vertrouwen in de overheid totaal kwijt ben.
Echt overal is alle deskundigheid totaal wegbezuinigd, ook op medisch gebied.

Alleen in echte academische ziekenhuizen is op het gebied van hersenkunde nog wel deskundigheid aanwezig, maar in streekziekenhuizen en / of andere instellingen is op dat gebied nog maar heel weinig of totaal geen deskundigheid over.
Zoals ik zeg; het is nu wel echt merkbaar dat overal alle deskundigheid totaal wegbezuinigd is.

Lieve Hulpverleenster;

Bij deze nogmaals het verzoek mij van uw cliëntenlijst te schrappen.
Je leest de laatste tijd steeds vaker dat het enorm fout afloopt met gezinnen die al veel te lang maatschappelijke begeleiding genieten.

Jij als psychiatrisch verpleegkundige zou dat toch moeten begrijpen.
Ik vind het daarom ook raar dat jij als hulpverleenster de telefoonverbinding verbreekt, wanneer ik als cliënt iets probeer te vertellen wat jou niet aanstaat.
Behalve dat ik zoiets zeer onbeleefd vind, begrijp ik ook niet dat jij als psychiatrisch verpleegkundige gewoon niet wil begrijpen dat ik enorm boos word wanneer jij mij via een gemanipuleerde assesment test wil dwingen tot een uitzichtloos bestaan.

Zo'n test is er voornamelijk op gericht om zoveel mogelijk mensen in een door jouw instelling bedachte re-integratie traject voor psychiatrische of zo u wilt verstandelijk gehandicapten patiënten te plaatsten.
Ook jouw bedrijf ziet het klantenbestand enorm slinken, en ook jij bent heel bang straks of zeer binnenkort werkloos te worden.

1001 PSYCHIATRISCH VERPLEEGKUNDIGE BLONDINES

Dat die assesment testen inderdaad enorm gemanipuleerd worden of zijn is mij al eens in een eerder stadium bevestigd door diverse ex collega's van jou.
Natuurlijk ga ik hun namen niet noemen, en daar kan ook niemand mij toe dwingen.

Wel gaat het nu heel logisch klinken dat ik zo'n assesment test niet bij een onafhankelijk maar wel deskundig en door het bedrijfsleven opgericht en erkend instituut mag gaan doen.

of record; zo'n test heb ik reeds zeer succesvol afgelegd, en daarom vond ik het ook zo enorm jammer dat jij niet even naar mij wilde luisteren, tijdens ons laatste en oh zo gezellige telefoongesprek, waarbij jij de telefoonverbinding zo bruusk verbrak.
Jij voelde je bedreigd door mij; wat dus verooorzaakt werd door het feit dat jij als .... psychiatrisch .... verpleegkundige ..... jouw cliënten gewoon niet wil begrijpen.

Mag ik jou er dan ook nog even aan herinneren, dat jij het zelf geweest ben die mij het stempel psychiatrisch patiënt hebt gegeven, wat overigens achteraf gezien een heel foute diagnose geweest is..

Jouw grootste probleem is gewoon dat;
Zodra jij jouw klanten terug de maatschappij in helpt jij zelf zonder werk komt te zitten.
Dat zou heel jammer zijn want eigenlijk heb jij best veel talent.
Maar zoals ik zei, dit was even "of record".

Verder wil ik dan het volgende nog even kwijt:

Ik ben door medische redenen arbeidsongeschikt voor mijn eigen beroep.
Waar ik wel goed in ben zou jij na tig jaar als mijn maatschappelijk werkster nu ondertussen wel begrepen moeten hebben.
Raar dat jij daar niets mee wil of gaat doen om zodoende nog wel iets voor mij te kunnen betekenen.

Misschien doe jij, lieve hulpverleenster, dit werk al veel te lang en ga je nu denken dat iedereen een enorme hekel aan jou heeft.
Dat is natuurlijk niet zo, maar als je te lang tussen mensen met allemaal dezelfde ideeën rondloopt, psychiatrische patiënten en maatschappelijk werkers, met problemen, die bang zijn om straks of in de toekomst zonder werk te zitten, dan bekijk jij zaken niet echt meer objectief.

Zoals ik altijd al zeg;

Het niet willen luisteren naar cliënten is een gemiste kans........