Een spartaans pension uit de DDR-tijd waar geen WLAN (wifi) was om van te spreken (hetgeen niet ongebruikelijk is in Duitsland) waar geen waterkoker was voor thee of oploskoffie en waar 's avonds na 20.00 uur de verwarming uitging zodat we gedwongen waren ons in bed, onder een akelig dun dekbed, terug te trekken. Gelukkig hadden we wollen dekens bij ons. Het was volop najaar en de nachten waren koud.