Leciono 21

Gaston Waringhien
Kiam, en 1917, mi konatiĝis kun Esperanto, mi estis frapita de ĝia facileco kaj fekundeco, sed tute ne zorgis pri ĝia eventuala estonteco. Kaj nun, kiam de la alto de miaj 70 jaroj da esperantisteco mi rerigardas ĝian pasintecon, mi estas frapita de alia fenomeno: kontraŭe al aliaj sociaj novaĵoj, kiuj iom post iom konis senskuan kaj kontinuan disvastiĝon, la historio de nia lingvo, jam de la komenco, abundis je katastrofoj, kiuj normale devus ĝin pereigi.