Nova leĝopropono barata pri la rajto je edukado ne devigas la edukadon en la gepatra lingvo. Ĝi anstataŭe rekomendas, ke la instrulingvo kie farebla estu la gepatra lingvo.

Tio estas nur unu el la problemoj kun tiu leĝopropono kiun oni surtabligis lastatempe en la supera ĉambro de la barata parlamento. La leĝopropono nomiĝas RtE (Rajto je edukado, angle: Right to Education). Kritikantoj de RtE inkluzivas profesoron Anil SADGOPAL, kies ĉefaj argumentoj estas, ke:

• RtE parolas nur pri la aĝogrupo 6-14 - oni tute ignoras la edukbezonojn de 170 milionoj da infanoj kiuj estas malpli ol 6-jaraj; kaj oni ankaŭ ignoras la grupon inter 14-18 jaroj. Kiel atentigas Sadgopal, jam en registara raporto de 1966 oni rekomendas senpagan kaj devigan edukadon por la aĝogrupo 0-14 jaroj, sed ĉiu registaro ignoris tiun rekomendon. Plie, nun ke Barato estas subskribanto de la konvencio de la Unuiĝintaj Nacioj pri la rajtoj de infanoj, la registaro havas respondecon ankaŭ pri la aĝogrupo 14-18, ĉar laŭdifine, infanoj estas ĉiuj homoj malpli ol 18-jaraj. RtE silentas ankaŭ pri tiu ĉi grupo.

• RtE proponas, ke ĉiu privata lernejo rezervu 25% de la lokoj por infanoj de malriĉaj familioj. La edukaj kostoj de tiu 25% estos pagataj de la ŝtato al la neregistara lernejo. Sadgopal argumentas, ke tiu mono efektive iru al la registaraj lernejoj, al kiuj kutime akre mankas rimedoj. Krome, li diras, ke tia ĉi registara subvencio de privataj lernejoj transmetas publikan monon en privatajn poŝojn. Li ankaŭ diras, ke tiu ĉi provizo de relative altkvalita edukado por 25% de la malriĉuloj efektive starigos konfliktojn inter la malriĉularo.

• RtE daŭre subtenas la ekziston de pluraj tipoj de registaraj lernejoj: ordinaraj lernejoj kaj privilegiitaj lernejoj. La leĝo proponas starigi unu altkvalitan lernejon en ĉiu distrikto. Kiel diras Sadgopal, anstataŭ certigi la altan kvaliton de ĉiu registara lernejo, la ŝtato provas krei neegalecan sistemon ene de la publika eduksistemo.

Jam de dekjaroj, Anil Sadgopal pledas por la t.n. Common School System, najbaraj lernejoj kiujn vizitos ĉiuj infanoj en kvartal(et)o. Alivorte, por sistemo kiu troviĝas en preskaŭ ĉiu evoluita lando.

Sadagopal do argumentas, ke tiu ĉi leĝopropono estas profunde diskriminacia kontraŭ la malriĉularo, trudas kontraŭ la homaj rajtoj de infanoj, pliakrigas la komercigon de edukado, kaj, do bezonas bazan reverkadon.

Tri anglalingvaj artikoloj liaj kiuj akre kritikas la leĝoproponon estas: "C is for Commerce", "Education Bill: dismantling rights", kaj "The 'Trickle Down' Trick".