MIJN DAGBOEK:
Dat houd ik al zo'n 10 jaar bij. Sinds ik uit het ziekenhuis ben. Dat heeft mij wel een aardig wat energie gekost. Een substantieel deel van mij leven, of eigenlijk mijn hele leven was toen in één klap voorbij. Ik mocht meteen niet meer werken. Ja, dat was wel even wennen hoor. Maar dat geeft mij nu, zoveel jaar later, wel het besef, dat eigenlijk iedereen een bucketlist zou moeten maken. En daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen. Ja okee, ik begrijp ook wel, dat als je net twintig bent, dat je daar dan nog helemaal niet over nadenkt. Ik was 44 toen ik, na een maand coma, wakker werd in het ziekenhuis. Drie maanden later mocht ik gaan revalideren. Daarna heb je dan nog wel een poosje nodig om eraan te wennen, dat je leven over is. Want werken na zoiets...., vergeet het maar.. Mijn medisch dossier schrikt elke potentiële werkgever af... ! Maar ik schrijf dit niet, omdat ik op zoek ben naar medeleven, of medelijden. Nee, ik hou nu al zo'n tien jaar een dagboek bij, om er zelf op terug te kunnen kijken. Maar ook om lotgenoten, die misschien wat minder mondig zijn dan ik, mee te laten lezen... Misschien herkennnen sommigen zich hierin. Of lezen ze hoe het mij vergaat of vergaan is. Na mijn ziekenhuisopname en revalidatie bedoel ik. Dat ze dan niet, net als ik overal tegen muren hoeven aan te lopen. Dat kun je gerust overslaan. Bureaucratie word ook voornamelijk veroorzaakt door onkunde en onwetendheid. Van instanties bedoel ik.

BUCKETLIST:
Mijn verhaal schrijven, een Dagboek bijhouden.. Dat heb ik dus gedaan omdat ik heel veel zelf moest gaan uitvinden. Toen ik terug de maatschappij in kwam bedoel ik. Het leukste vind ik nog, dat ik helemaal zelf ben gaan uitvinden, hoe ik gerechten moest bereiden. Lekker nasi maken, biefstuk met patat, macaroni, soep, om maar even een paar voorbeelden te noemen. Nasi, op allerlei verschillende manieren maken is nu ook een nieuwe hobby geworden. Maar kwarktaart maken, dat was pas echt leuk om te leren. De ingrediënten, koop je gewoon in de lokale supermarkt. Net als dat je nasi, sperziebonen, prei ham en kaas, en boerenkool met worst gewoon in de winkel van de lokale grootgrutter kunt kopen. Fantastisch prachtig. Dat zijn dingen waar ik nu pas over nadenk. Zoveel jaar later, nadat ik gestopt ben met werken. Eigenlijk ben ik nu al zo'n tien jaar met pensioen. Mijn eerste boek, over mijn re-integratie heb ik helemaal klaar. Dat zijn zo'n 175 pagina's... Die nu gebundeld bij mij in een kast liggen. Ik had gehoopt dat ooit eens uit te kunnen geven. Dat iemand de rechten daarvan van mij koopt. Van dat geld zou ik dan mijn BUCKETLIST verder af kunnen werken. Ik ben nu bijna zestig, en schrijf nu mijn tweede boek. Dat noem ik. hoe kan het ook anders: BUCKETLIST.. En daar staan nog wel een paar dingen op ja. Dat heeft mij ook al die tijd op de been gehouden. Tijdens mijn ziekenhuisopname, maar ook tijdens mijn revalidatie, en de tijd die daarop volgde.