Uza somi put ča iz Hunca grie na Lokve i daje pul Tisna, Dola ili Plosie malo isprid Lokov a biće jednu stuo metor pri, stoji križ na umrtvo grodjenen okruglen fundamentu. Sa duonje bondie jemo četiro rieda facodi a sa guornje tri. Na vrhu je poravnona pijačica i na nju stavjena kvadroto klesono stina u koju je bi zataknut križ isto tako kleson. Danas vien križu falidu dvo kroka... Na križu nimo nider ništa napisono, a obo njemu postojidu tri priče: jedna koju san ču somo jedonput je da je tuod nikad niki plemić ubi u lovu nikega čobana jer mu je ovi pristraši pase.
Drugu priču san ču isprovjonu na dvo nočina: počiet ću od onega ča su mi provjali pokuojni moji stariji: Rodilo se obo ten da je tuda na konju pasovo niki mladić ča je hodi za popa, ča bi se danas reklo bogoslov. Na tien mistu je iz vedra neba potego gruom i ubi ga na mistu.
Trećo bi bila ča san je ču od barba Jure Vrsalovića - Šjure, a na je skoro ko i od mojih: Pri puno godišćniki momčić Karatun (barba Juri je nona bila od Karatunih) je na živo jaho i nosi spizu težocima za marendu. Na vien mistu ga je ubi gruom iz vedra neba, a onda su njegovi za spomenut ga se tuod digli ovi križ.
Kad pogledon ove dvi obo gromu, a znajuć da je jedon od Karatuni bi pop i da su u kući jemali oltormoglo bi se reć da se rodi obo iston priči tin pri ča se u obe priče spominje smrt na isti nočin one su mi nikako bližje istini, a ča se dogodilo već nikor siguro nezno...

Kruco ĉe Lokve

Apud vojo iranta de vilaĝo Humac ĝis akvobazenoj nomataj Lokve eble cent metroj antau alveno ĉe Lokve staras kruco. Postamento de tiu kruco estas konstruita sen ligilo de ŝtonoj starigitaj en kelkaj rondoj. De suba flanko estas kvar kaj de supra flanko tri vicoj da ŝtonoj. Sur tiaj fundamentoj estas starigita bele farita ŝtona kruco. Mi pri starigo de ĉi kruco audis tri rakontojn:
1. Dum malluma mezepoko ia nobelulo mortpafis iu paŝtisto ĉar li timigis ĉas-hundojn.
2. Duan rakonton mi audis de mia Avino: Iu knabo iranta al lernejo por esti pastro ĉitie rajdis sur ĉevalo kaj subite lin trafis tondro de sennuba ĉielo.
3. Trian rakonton mi audis de maljunulo kies avino estis de familio Karatun. Antaŭ multe da jaroj tie tondro el sennuba ĉielo mortigis knabon de familio Karaun.Tiu knabo surĉevalo portis tagmanĝon por terkultivistojn. Poste lia familio starigis krucon por memorigi teruran okazaĵon.
Ĉar enfamilio Karatun estis iam pastro kaj eĉ havis altaron en la domo, povas okazi ke du variantoj de sama rakonto estas pli proksimaj al vero...