Pinjuol ni baš čiesto stablo u nos. Vrsta bora, koji je poseban radi tega ča mu se sime nalazi u tvrdon košćici u šiški, a kad se košćica razbije srce se more izist i jemo svuoj gušt.

Pri dvo dona san priča sa jednin čovikon koji je dosta stariji od mene a uon se ni mogo sitiit da je bi jedon pinjuol i u Žardinu. Meni je još u pamieti ko moli i krivi ča je ko zadišpet čini kuontru rovnima i visokima cedrima. Rieso je prima današnjima vrotima ča hi je Meštar Rovinjež otvori u Žardin. Još je jedon veliki stori pinjuol bi na buru, kraj Molega Gračišćo, ali ni njega više nimo. Kad je i kako porti neznon. Jedini ča ga jo znon je danas u Orihu u Vrsalovići a vidi ga se iz daleka jer je visok i nasomo u nikadašnjen Žardinu ča su ga tamo dica od skule održovala dokle je meštar bi Tutić.

Već se ne bi mogo zakliet sa kojega san ji pinjole, ali mise čini da san hi ji i sa ovega u Žardinu i vega iz Oriha. Kad san niku godinu hodi da ću noć sime za posijot ga nison nošo ništa nego šupje šiške.

Ni lako u nos duoć do ploda, ali van priporučon, ukoliko van se pruži prigoda da ga provote.

Pinastro ne estas ofta arbo en cxirkauxajxo de mia logxloko. Specio de pinoj speciala cxar havas mangxeblan kaj bongustan semon kasxita en firma strobilo.

Antaux du tagoj parolis mi kun najbaro, homo multe pli agxa ol mi mirinte ke li ne memoras pinastron kreskintan en gxardeno publika kiun ni nomigxas Žardin. Mi bone memoras eta kurba arbo staranta inter rektaj altaj cedroj. Gxi kreskis ie antaux nunaj pordegoj de Ivo Rovinjež. Ankoraux unu maljuna kaj granda pinastro kreskis nordoriente de vilagxo cxe Molo Gračišće. Li ankau malaperis,sed mi ne scias kiam kaj kiel. Sola vivanta nun estas en Orih de familio Vrsalović en iama Gxardeno kiu ordigadis lernantoj en tempo kiam instruisto estis Tutić.

Nun mi jam ne memoras de kie mi mangxis fruktojn de pinastro, sed mi plenkore rekomendas: Oni provu se iam havos eblecon!!!