Ne kompetentas pri ŝercoj,

pri steloj , pri pontoj,

pri teksado, minejoj, pri terkultivado

pri ŝip-konstruo kaj kuk-bakado.

En niajn planojn por morgaŭa tago

ŝi ĉiam lastan vorton enmetas

eksterteme.

Ne kapablas eĉ tion, kio kongruas kun ŝia metio:

nek tombon elfosi

nek ĉerkon kunnajli

nek ordigi post si.

Okupita mortigadi,

faras tion malgracie,

sen metodo kaj sen sperto.

Kvazaŭ je ĉiu el ni estus ĵus lernanta.

Certe, eĉ triumfas,

sed kiom da malvenkoj,

da maltrafaj frapoj

kaj provoj denovaj!

Foje ŝi ne havas forton,

por faligi flugan muŝon.

Kaj kun pli ol unu raŭpo

ŝi perdadas rampo-veton.

Ĉi ĉiuj bulboj, guŝoj,

palpiloj, naĝiloj, trakeoj,

nupto-plumoj kaj vintraj feloj

atestas pri amasigo

en ŝia lantaĉa laboro.

Fia vol' ne sufiĉas,

eĉ nia help' en militoj kaj revolucioj,

ĝis nun ankoraŭ tro pokas.

Batas la koroj en ovoj.

Kreskas la skeletroj de la novnaskitoj.

La semoj elmetas l' unuajn du foliojn

kaj ofte altajn arbojn ĉe la horizonto.

Kiu asertas ŝian ĉiopovon,

per propra viv' atestas,

ke ŝi ĉiopova ne estas.

Ne ekzistas tia vivo,

kiu almenaŭ dum momento

estis ne senmorta.

La morto

ĉiam malfruas ĉi momenton.

Vane ŝi anson skuas

de nevidebla pordo.

Al neniu povas retropreni

la atingitan tempon.

Esperantigis H.

Pola originalo:

Nie zna się na żartach, / na gwiazdach, na mostach, / na tkactwie, na górnictwie, na uprawie roli, / na budowie okrętów i pieczeniu ciasta.

W nasze rozmowy o planach na jutro . wtrąca swoje ostatnie słowo / nie na temat.

Nie umie nawet tego, / co bezpośrednio łączy się z jej fachem: / ani grobu wykopać, / ani trumny sklecić, / ani sprzątnąć po sobie.

Zajęta zabijaniem, / robi to niezdarnie, / bez systemu i wprawy. / Jakby na każdym z nas uczyła się dopiero.

Tryumfy tryumfami, / ale ileż klęsk, / ciosów chybionych . i prób podejmowanych od nowa!

Czasami brak jej siły, / żeby strącić muchę z powietrza. / Z niejedną gąsienicą / przegrywa wyścig w pełzaniu.

Te wszystkie bulwy, strąki, / czułki, płetwy, tchawki, / pióra godowe i zimowa sierść / świadczą o zaległościach / w jej marudnej pracy.

Zła wola nie wystarcza / i nawet nasza pomoc w wojnach i przewrotach, / to, jak dotąd za mało.

Serca stukają w jajkach. / Rosną szkielety niemowląt. / Nasiona dorabiają się dwóch pierwszych listków, / a często i wysokich drzew na horyzoncie.

Kto twierdzi, że jest wszechmocna, / sam jest żywym dowodem, / że wszechmocna nie jest. /

Nie ma takiego życia, / które by choć przez chwilę / nie było nieśmiertelne.

Śmierć / zawsze o tę chwilę przybywa spóźniona.

Na próżno szarpie klamką / niewidzialnych drzwi, / Kto ile zdążył, / tego mu cofnąć nie może.

( Wisława Szymborska "La gioja di scrivere" Eldonejo: Gli Adelphi )