Ĉi tiu bela poemo apartenas al la "parnasa movado" en brazilo. Mi konsideras ĝin unu el la plej belaj poemo el mia lando! Mi esperas ke ĝi plezurigu vian vivon kaj pensigu vin kie vi kutimas meti vian feliĉon! :-)

Dankon Francisko!!

Jes! Fulmece!! :-))

Jes Ŭel, estas mia voĉo! :-) kaj mi dankas vian taksadon pri ĝia "kristaleco".
Ĉi tiu poemo ege agrablas al mi kaj, jam antaŭ multe da tempo, mi volis esperantigi ĝin. Nur nun mi kuraĝis ĝin fari malgraŭ mia nematureco en nia lingvo por fari tion.
Mi elkore dankas viajn amikajn vortojn! Mi ankaŭ dankas vian ĝentilecon!

Saluton Anjo! Bone ke la poemo plaĉis al vi!
La ideo fari tion estas ĉar mi volis aŭskulti poemon en via nacia lingvon pere de la voĉo de Eva. Ĉar mi konas ŝian voĉon en esperanto, mi povis aŭskulti ankaŭ en la hungara por kompari.
Mi vere ŝategis la sperton! Dankon pro via komento! :-)

Revenu ĉiam kiam via koro petos! :-)
Estu ĉiam bonvena!

:-) Unue mi devas diri ke la poemo kiun mi aŭskultis de Eva ne estas tio en la supra parto de ĉi tiu paĝo.
Mi iniciatos de la komenco: Mi spektis la prelegon de Petra Ŝmideliuz tie ĉi en Brazilo ĉe la urbo San Paŭlo kies enhavo estis la kulturo, la lingvo kaj kutimoj de Hungaroj. De tiam mi scivolegis iom pli pri la akĉento de via lingvo. Mi rezonis ke la unika hungara persono kiun mi konas la voĉon estis Éva (mi jam aŭdis la voĉon de Lapenna) kaj mi interkonsentis kun ŝi pri la aŭskultado de iu ajn poemo. Ŝi ĝentile elektis unu kiu apudis la esperantan tradukon. Ni uzis Skjpon por plenumi mian deziron.
Klare ke la nura "ligilon" kiun mi havas kun la voĉo de Éva estas mia koro! :-) Mi estas ege dankema pro ŝia sindonemo!! Ĝis mia kara Anjo!

"...la atingo de la unua premiso de la vivo, la feliĉo..." :-)
Via aserto ne estas nur logika allogaĵo, ĝi estas veraĵo kiu apartenas al ĉiuj ni homoj, sciinte aŭ ne.
La malbonaj momentoj vere ekzistas, fortu al ni ĉiuj por trapasi ilin sen la odoro de la malvenkismo!
Malfacila, jes.... sed tute atingebla por ke "ni ĝin metu tie kie ni estas". :-)
Mi elkore dankas viajn vortojn Martha!

Ne nur la kapitalo estas fuĝema kapreolo, ankaŭ la feliĉo. (cez)

Kiam oni atingas la kapitalon ne certe sekvas la feliĉon...
Kiam oni atingas feliĉon, ĉu gravas la kapitalon?
Por mi, la feliĉo sufiĉiĝas...

Tre interesa estas la interpreto de la feliĉo de iu amiko mia.
Mi devas klarigi ke li NE parolas la portugalan kaj, pro tio, ne sin basiĝis per la originala poemo.

Ofta sinteno

Nur la malpeza espero, dum la tuta vivo,
maskas la viv-suferon, nenio pli
Ĝi ne estas la ekzistado, resume,
nur fiaska serĉado de l'espero.

Eterna revo de la ekzilita animo.
Sonĝo, kiu nin igas sopiri kaj ravi,
pri feliĉa horo, ĉiam svena,
momento, kiu neniam venas dumvive.

Tiu feliĉo, kiun ni antaŭsupozas.
Aĵo mirakla, kiun ni reve sopiras,
Tiun ni, ĉiam, plene orumigas.

Jes: Ĝi ekzistas, sed neatingeble.
Ĉar ĝi ĉiam troviĝas ali-loke ol vi.

Tre bele!

Dankegon! :-)

Dankegon GiTa!! :-)

Mia Dio Ŭel! Belega! Por mi estas granda plezuro legi vian mirindan aldonon!!
Mi elkore dankas vin!!!